سپهره آسموني

👦👦👦👦👦👦   نفسم میگیرد؛ در هوایی که نفسهای تو نیست...       نه ماه نفست به نفسم بند بود؛   بدنیا امدی   حالا نفسم به نفست بند است...تا ابد!   ٩ماهه ی کوچکم...مردی شدی   و من شاکر...از بودنت...از نفس کشیدنت...از لبخندت که همه ی دنیای من است!   نمیشود...چرا وصف نمیشود احساسم؟!   هوای زندگیمان را چه خوب پر از نفسهایت کردی؛   عاشقانه ١٨ماه گذشت...بالندگیت پیاپی جانم...   باز هم ارزویی مادرانه؛ من باشم و تو را مردی نیکببینم...    ٩ماهگیت مبارک نفسم   تو برایم مقدسی فرشته ی پاکم     ...